Czynnikiem, który w dużym stopniu wpływa na efektywność kruszenia, jest wilgotność warstwy uprawnej. Powinna się ona wahać w określonym przedziale, nazwanym przez Świętochowskiego optymalną wilgotnością uprawową. Wówczas również opory stawiane przez glebę są mniejsze. Grunty piaszczyste odznaczają się stosunkowo szerokim przedziałem korzystnego dla ich uprawy stanu zawartości wody i małymi oporami, toteż ? jako łatwe do uprawy ? nazywane są glebami lekkimi. Natomiast gleby zwięzłe charakteryzują się bardzo wąskim, a więc krótkotrwałym przedziałem optymalnej wilgotności uprawowej. Niejednokrotnie trudno jest go nawet uchwycić i rolnik zmuszony jest przeprowadzać zabiegi uprawowe przy wilgotności nieodpowiedniej. W takich warunkach nie można poprawnie wykonać orki, opory wzrastają, wydajność pracy maleje, a w skrajnych wypadkach orka jest. w ogóle niemożliwa. Dlatego też gleby zwięzłe są słusznie zaliczane przez praktyków do ciężkich, czyli trudniejszych do uprawy. Należy wyjaśnić, że pojęcie optymalnej wilgotności uprawowej odnosi się do tej warstwy gleby, która pozostaje w zasięgu działania dowolnego narzędzia. A zatem przy stosowaniu orki np. na głębokość 20 cm, stan wilgotności całej tej warstwy decyduje o efekcie zabiegu. W razie dużego zróżnicowania wilgotności poziomów wierzchnich i głębszych, za wilgotność optymalną przyjmuje się średnią wartość dla całej uprawianej warstwy. Wynika z tego, że optymalny termin użycia narzędzi o niejednakowej głębokości działania będzie odmienny www.